Το κορίτσι με τα σπίρτα...

Παραμονή Προτοχρονιάς.
Απόψε μες στο χιόνι
σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς,
και είσαι τόσο μόνη...
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά,
χρόνια ευτυχισμένα,
κι αν περισσεύει μια δραχμή,
σκεφτείτε με κι εμένα...

Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει, τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί;
Νυχτώνει σε λίγο, νυχτώνει, διαβάτες περνούν βιαστικοί.

Ένα σπιρτάκι άναψε
μέσα στ’ άσπρα δάχτυλα της,
πορτοκαλένιο άστραψε
το χιόνι ολόγυρα της...
Και ξάφνου, μπρος στα πόδια της,
μια σόμπα ασημένια
είδε να καίει μια φωτιά
ζεστή μαλαματένια...
Και το ποτάμι το βαθύ
που ήταν παγωμένο,
έλαμψε σαν παράθυρο
τη νύχτα φωτισμένο...

Και μες στο βυθό εκεί κάτω, νεράϊδες αρχίσαν χορό.
Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό.

Ανάβει ολόκληρο κουτί,
κι ακούστηκε κιθάρα,
κι έσταζε φως του γεφυριού
η πέτρινη καμάρα...
Και ήρθε μέσα από το φως,
όπως στα όνειρα της,
η μάνα της με τα φιλιά
και τη ζεστή αγκαλιά της...

Μανούλα κι εσύ, μη μ’ αφήσεις μονάχη τη νύχτα αυτή.
Φοβάμαι κρυώνω εδώ πέρα. Αχ, πάρε με τώρα μαζί...

Παραμονή, Πρωτοχρονιά.
Τώρα ποιος τη θυμάται;
Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς,
μοιάζει σα να κοιμάται...

«Το κορίτσι με τα σπίρτα» ~ Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας

http://www.youtube.com/watch?v=LbmvIOeZkkU

Παίζω με το β...

Βαθουλωτός, βαθυγάλανος, βαθυκόκκινος, βαθύπλουτος, βαθυπράσινος, βαθύσκιωτος, βαθυστόχαστος, βαθύτονος, βαθύχρωμος, βαμβακένιος, βαμβακερός, βαριεστημένος, βαρύγδουπος, βαρύθυμος, βαρυσήμαντος, βαρύτιμος, βελουδένιος, βελούδινος, βλάσφημος, βλοσυρός, βραδυνός, βραδυφλεγής, βρασμένος, βραστερός, βραχνιασμένος, βραχυπρόθεσμος, βρομιάρικος, βροντόφωνος… βυζανιάρικος… σαν τα μωράκια!!!

Αν...

Aν...

Αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φαν

και οι παππούδες δόντια να μασάν

Αν η Τζέιν παντρευόταν τον Ταρζάν

Αν κέρδιζε η γιαγιά μου στο κουν καν

Αν...

Αν είχα για ξαδέρφη τη Μουλάν

Αν ξέραν τα μωρά να κολυμπάν

Αν δεν ξανά `χανα το λιποζάν

Αν έπαυαν οι σφίγγες να τσιμπάν

Αν Αν Αν Αν Αν Αν Αν Αν

Αν Αν Αν Αν Αν Αν Αν Αν

Θα γίνω μάγος μάντης και σαμάν

να πέφτουν τα παιχνίδια να μην σπαν

Αν...

Αν ήξεραν οι κούκλες να μιλάν

Αν δε με έτσουζε το σαμπουάν

Αν...

Αν ήταν ο μπαμπάς μου σούπερμαν

η βρύση αν δεν ήταν τόσο παν

Αν...

Αν όλοι ήξεραν να παίζουν πιαν

να παίζουν να χορεύουν να γελάν

αν ήξεραν τα αστέρια να μετράν

αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν

Αν Αν Αν Αν Αν Αν Αν Αν

Αν Αν Αν Αν Αν Αν Αν Αν

Θα γίνω μάγος μάντης και σαμάν

να πέφτουν τα παιχνίδια να μην σπαν

Αν...

«Αν» ~ Μητσοτάκης Δημήτρης & Ευδαίμονες

http://www.youtube.com/watch?v=fj8piAlMUto

Παίζω με το α...

Αγαπώ, αγαλλιάζω, αγγίζω, αγκαλιάζω, αγρυπνώ, αγωνιώ, αδειάζω, αδημονώ, αδρανώ, αερίζω, αεροβατώ, αερολογώ, αηδιάζω, αθετώ, αιματώνω, αιμορραγώ, αιτιολογώ, αιφνιδιάζω, ακινητοποιώ, ακονίζω, ακουμπώ, αγκυροβολώ, ακυρώνω, αλλάζω, αλωνίζω, αμείβω, ανταμείβω, αμελώ, αμφισβητώ, αναβάλλω, αναβλύζω, αναζωογονώ, αναθέτω, αναθεωρώ, αναιρώ, αναλύω, αναπνέω, αναπολώ, αναπτύσσω, αναρωτώ, ανασυγκροτώ, αναφτερώνω, ανθίζω, αντέχω, αντιμετωπίζω, αντηχώ, ανυπομονώ, αξιολογώ, αποβάλλω, αποδεικνύω, αποδεσμεύω, αποζητώ, απορώ, αποχωρώ, αράζω, αραδιάζω, αψιμαχώ, αφυπνίζω & ώρες- ώρες... για όλα… Αδιαφορώ!

Η συνέλευση των ποντικών

Σ'ένα υπόγειο στην πλατεία Αβησσυνίας,
συγκεντρωθήκαν τα ποντίκια μια φορά...
Για να σκεφτούν πως θα γλιτώσουν μια για πάντα,
από του γάτου τον αιώνιο βραχνά!

Το συζητάγανε ημέρες και ημέρες,
μα τελικά δεν καταλήξαν πουθενά.
Και είχαν όλοι πια συνειδητοποιήσει,
ότι κομπλάρισε η συνέλευση γερά!

Τότε πετάγετ'ένας νεαρός και λέει,
«Βρήκα τη λύση του προβλήματος, παιδιά!»
Θα πλησιάσουμε την ώρα που κοιμάται
και θα του δέσουμε κουδούνα στην ουρά!

Κι όλοι φωνάξαν «Μπράβο, αυτό είναι, συμφωνούμε!»
και πέρασε η πρόταση του παμψηφεί.
Μα ένας γέρος ποντικός τους λέει «Δικαίωμα!»
και θέτει την εξής ερώτηση...

«Άμα μου λύσετε αυτή την απορία,
τότε δε θά΄χω αντίρρηση καμιά.
Ποιός από σας τολμάει το γάτο να ζυγώσει
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά;»

Και από τότε έχουν περάσει χίλια χρόνια

κι ακόμα ο γάτος τα ποντίκια κυνηγά.
Που πάει να πει ότι δε βρέθηκε κανένας,
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά...

Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες,
τότε και μόνο όταν είναι εφικτές.
Μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις...
ασ΄τες καλύτερα, καθόλου μην τις λες!

«Η συνέλευση των ποντικών» ~ Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας

http://www.youtube.com/watch?v=Y3-0E9BXwvA

Ο χαδόγατος!

Φίλοι μου μια μέρα βρήκα,

ένα όμορφο γατάκι…

που ’χει το πιο ροζ μυτάκι

κι όλο ροζ τα πατουσάκια…

Είναι παιχνιδιάρης & πολύ ~ πολύ χαδιάρης!

Τρέχει παίζει όλη την ώρα κι όταν χαδάκια θέλει…

Δε χάνει ευκαιρία να χωθεί στην αγκαλιά μου

και να τρίψει τη μουρίτσα του, επάνω στη δικιά μου.

Τον έχασα για λίγο, τον βρήκα στην αυλή,

πίσω από μια φυλλωσιά μου είχε κρυφτεί!

Το βράδυ, στο μαξιλάρι μου του αρέσει να κοιμάται,

κοντά στο πρόσωπό μου…

και βάζει το χεράκι του επάνω στο λαιμό μου.

Μια μέρα του είχα θυμώσει,

γιατί αταξία είχε σκαρώσει.

Κι όταν τον φώναξα να του δώσω φιλάκι…

εκείνος μου έφερε ποντικάκι!

Νόμιζε έτσι, πως θα με καλοπιάσει

και πως τη σκανταλιά του είχα ξεχάσει.

Αυτό όμως που με κάνει να τον αγαπώ,

είναι το πιο γλυκό, ζεστό γουργουρητό!

Τα ματάκια του λαμπερά ~ όλο ζωή...

Το τρίχωμά του απαλό & μακρύ…

Που δε χορταίνω να χαϊδολογώ,

όμως πρόβλημα έχω μικρό...

Ψάχνω ένα όνομα για να του βρω,

δεν τα κατάφερα τόσο καιρό...

Δοκίμασα τόσα & το ’χω μαράζι,

βρείτε μου ένα να του ταιριάζει!

Γιατί δεν είναι πια κρυφό...

το χαδόγατό μου πολύ αγαπώ!

ΥΓ. Ο χαδόγατος, είναι το πρώτο μου παραμύθι~ιστορία.

Έχω κατοχυρώσει τα πνευματικά δικαιώματά του...

Επικοινωνία (6986198212, e-mail: woundedelf@hotmail.com)

Το αφιερώνω, με όλη μου την αγάπη...

Στο πλασματάκι που μου χάρισε την έμπνευση για

να το γράψω & εύχομαι να είναι καλά...!!!

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι...

Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια,
έναν συνοικισμό αυτόνομο...
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο!

Κι εσυ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβίθι ,
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε...
Φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθι,
γιατί χανόμαστε...

Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρές το ,
το ξεχασμένο μονοπάτι σου.
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές τo, ξαναπές το,
το τραγουδάκι σου!

Ξελεύθερώνω την ωραία πεταλούδα ,
από τη σφραγισμένη γυάλα της...
Να σου δανείσει τα φτερά της τα βελούδα,
και τα μεγάλα της.

Κι αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη ,
αυτών που χάμω τα πετάξανε.

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι...
αλλιώς τη βάψαμε!

Φτιάχνω απόψε με κουρέλια και σανίδια ,
έναν συνοικισμό αυτόνομο...
Μ'αυτούς που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο!

Κι αντί να ψάχνω το κουκί και το ρεβύθι ,
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε.

Φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθι...
γιατί χανόμαστε!

Μες το δικό μας παραμύθι ξαναβρές το ,
το ξεχασμένο μονοπάτι σου.
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές το, ξαναπές το,
το τραγουδάκι σου...

«Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι» ~ Διονύσης Τσακνής
http://www.youtube.com/watch?v=EdSWRPP8Ypw&feature=related

Παραμύθι...

Είπα κι εγώ να γράψω παραμύθι,
η φαντασία μου με οδηγεί...

Όμως αντί για χαρτί & μολύβι,

τη μεταξένια παίρνω, του ονείρου κλωστή...

Αρχίζω να πλέκω, τους πόντους μετρώ...

και την ανέμη του μυαλού μου γυρνώ!

Νεράιδες...

Το όνομά τους προέρχεται από τις Νηρηίδες, τις θαλάσσιες νύμφες!

Ανήκουν στα ξωτικά... Είναι έξυπνες & όμορφες (από τη φύση τους), αλλά & πολύ αθώες!
Τα σώματά τους είναι φωτεινά, απαλά & ρευστά! Τα  φτερά τους είναι φτιαγμένα από φως, συναίσθημα & ενέργεια. Τα αυτιά τους είναι μυτερά & έχουν σχήμα φύλλου. Μιλούν με σφυριχτούς ήχους ή επικοινωνούν διανοητικά, χωρίς να χρησιμοποιούν φωνή ή λέξεις!

Έχουν μαγικές δυνάμεις, όμως...

Οι νεράιδες πεθαίνουν, δε ζουν για πάντα... Οι συνήθης τρόποι να πεθάνει μια νεράιδα, είναι να καεί σε φωτιά ή από μεγάλη θλίψη... Είναι βλέπετε, τα απόλυτα συναισθηματικά όντα!

Τους αρέσει τα καλό & απεχθάνονται το ψέμα & καθετί κακό. Δεν τους αρέσει να τραβούν την προσοχή & τις ενοχλεί να επεμβαίνουν στη ζωή τους~τιμωρούν αυτούς που το κάνουν!
Κρύβονται συνήθως πίσω από μία λαμπερή αχλύ, που κατασκευάζουν οι ίδιες. Δεν μπορεί να τις δει οποιοσδήποτε, αποκαλύπτονται μόνο σε όσους πιστεύουν αληθινά σε αυτές!

Νεραϊδόκυκλοι ή νεραϊδοδακτυλίδια, είνα κύκλοι που μπορεί κανείς να δει να σχηματίζονται στο χορτάρι, μετά από νύχτες φεγγαρόφωτες... Οδηγούν σε γλέντι νεράιδων, ξωτικών & αερικών!
Αν ένας άνθρωπος βρεθεί στο εσωτερικό τους, θα δει αιθέρια πλάσματα να χορεύουν &
θ' ακούσει γλυκές μελωδίες. Μια εμπειρία μαγευτική, που όσοι τη ζήσουν, χάνουν την αίσθηση του χώρου & του χρόνου...

Μια νεράιδα, μπορεί να ερωτευτεί κάποιον άνθρωπο & να τεκνοποιήσει από αυτόν.
Δε θα μείνει ωστόσο μαζί του, θα πάρει το μωρό & θα εξαφανιστεί... Άν όμως, ένας άνθρωπος, κλέψει το πέπλο μιας νεράιδας, γίνεται κυρίαρχός σε αυτήν & την κάνει σύζηγό του...

Το βασίλειο των νεράιδων, είναι πράσινο όπως τα σμαράγδια & βρίσκεται όπου & το φως του φεγγαριού... όπου υπάρχει δάσος, ανάμεσα σε θάμνους, κλαδιά & γρασίδι. Λατρεύουν επίσης το υγρό στοιχείο! Το αγαπημένο τους φαγητό, είναι το νεραϊδένιο κέικ(με γάλα & μέλι).
Η ζωή τους είναι ένα ολονύχτιο γλέντι, με τραγούδι & χορό ως τα ξημερώματα.

Οι νεράιδες έχουν την ικανότητα να εμφανίζονται & να εξαφανίζονται όταν θέλουν...

Όταν δε ζουν στη νεραϊδοχώρα, βρίσκονται ανάμεσά μας...

Μας βοηθούν... Όπως στα παραμύθια!

Θα ήθελα πολύ, να είχα τη δική μου νεράιδα να με βοηθάει... Εσείς;

Λαβωμένο Ξωτικό

Δάκρυα που κυλήσανε για σένα, γίνανε τραγούδια...

Λόγια που είχα ακούσει θυμωμένα, ναι τ'ακούω κι εδώ.

Νύχτες που απ'τα ξίδια, στήναμε χορό με τ'αγγελούδια.

Έψαχνα στα σύννεφα τα μάτια σου κάπου να δω...

Έπαιρνα από πίσω το αίμα που'τρεχε απ'τις πληγές σου...

Μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό...

Έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου...

Σου άπλωνα το χέρι να'ρθεις λαβωμένο ξωτικό...

Κι εγω θυμάμαι παντού να σε ψάχνω ξωτικό

Να δω αλήθεια, αν είσαι όπως μου λέγανε κακό

Ν'αντικρίσω τα μάτια σου, το μαγικό σου βλέμμα

Που είχα ακούσει όποιος σε δει, θα ποτίσει λέει ψέμα

Και θα πνίγει τα όνειρά του στη χαρά σου

Θα πουλάει απ'τη ζωη φτάνει να σέρνεται κοντά σου

Κι αν ναι, θα τον φοβίζει η μοναξιά

Κι ο χρόνος θα περνάει αργά και συνέχεια θα πονάει

Μα ποτέ δε μ'ένοιαξαν τα λόγια ξωτικό

Κρατούσα μέσα μου για χρόνια ένα θαμμένο μυστικό

Και μπορεί όταν θα σε δω, αν ταιριάξει να σου πω

Για ποιό λόγο εγώ ψάχνω τόσα χρόνια να σε βρω

Κι ακολουθώ το αίμα που τρέχει απ'τις πληγές σου

Χωρίς ποτέ να ζητιανεύω λίγο απ'τις χαρές σου

Χωρίς να θέλω να χαρώ κάτι κλεμμένο

Ίσως μπορεί εγώ να ξέρω γιατί τρέχεις λαβωμένο

Και σκεπάζω τις σταγόνες απ'το αίμα σου καλά

Αν σε βρούνε πληγωμένο για μένα θα'ναι αργά

Ποτέ δε θα μπορέσω εγώ τα μάτια σου να δω

Και θα χαθώ, χωρίς να ξέρω αν αγαπώ

Έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου

Σ'έχει προδώσει το αίμα που κυλάει ξωτικό...

Μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό

Κι εγώ σ'ακούω παντού, μη φοβάσαι είμαι εδώ...

Το μυστικό μας λοιπόν το κρατάω καλά κρυμμένο

Συνέχισε να τρέχεις, να γυρνάς κυνηγημένο

Κι εγώ θα'μαι εκεί πίσω από σένα μια βαριά αναπνοή

Να μας σκεπάζει σαν ομίχλη και μπορεί

Όποιος ψάχνει να σε βρει και δε ξέρει γιατί

Τα σημάδια που αφήνεις δε θα δει, θα χαθεί

Μα εγώ σ'ακούω καλά, φοβισμένο μου μοιάζεις

Για πρώτη φορά ξωτικό δε με τρομάζεις

Κι είμαι εδώ το χέρι μου σου απλώνω

Παίρνω κουράγιο και μπορώ και μετανιώνω

για όλα εκείνα που'χα πει στα βαριά δήθεν τραγούδια

Που δε μοιράστηκα κρασί με τ'αγγελούδια

Τώρα μπορώ, να σου πω όταν θα σε δω

Πως μες τα μάτια σου εγώ ψάχνω καιρό

Λίγη απ'τη φωτιά, λίγο απ'το παραμύθι

Και λίγο αγάπη να με σώσει από τη λήθη.

Γιάυτό θάψε όλες τις ψεύτικες χαρές σου

Έχω σκεπάσει όλο το αίμα απ'τις πληγές σου

Βάλε όλα τ'άστρα τ'ουρανού για νυφικό

Κι έλα μαζί μου, λαβωμένο ξωτικό...

Έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου

είσαι κοντά μου, το νιώθω, λαβωμένο ξωτικό

μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό

μοιάζει η νύχτα να κερνάει με χαρά το κακό.

«Λαβωμένο Ξωτικό» ~ Active Member
http://www.youtube.com/watch?v=nQh0JMaVtxg

Καλωσήρθατε!

Παραμυθία σημαίνει παρηγοριά...

Η παρηγοριά που παίρνουμε ακούγοντας ένα παραμύθι!

Αυτή η γλυκιά αίσθηση, που μας επιστρέφει στις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων.

Για' μένα... παραμυθιά σημαίνει επίσης, το πλέξιμο ενός παραμυθιού...
η δημιουργία του!

Λατρεύω τα παραμύθια & τα πλάσματα που ζουν μέσα τους
(νεράιδες, ξωτικά κ.α.).

Μέσα απο τις σελίδες του ιστολογίου μου, θα σας ταξιδέψω, στο μαγικό κόσμο των παραμυθιών...

Εύχομαι σε όλους, ευχάριστες αναγνώσεις!