Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Ο χαδόγατος!

Φίλοι μου μια μέρα βρήκα,
ένα όμορφο γατάκι…
που ’χει το πιο ροζ μυτάκι
κι όλο ροζ τα πατουσάκια…
Είναι παιχνιδιάρης & πολύ ~ πολύ χαδιάρης!
Τρέχει παίζει όλη την ώρα κι όταν χαδάκια θέλει…
Δε χάνει ευκαιρία να χωθεί στην αγκαλιά μου
και να τρίψει τη μουρίτσα του, επάνω στη δικιά μου.
Τον έχασα για λίγο, τον βρήκα στην αυλή,
πίσω από μια φυλλωσιά μου είχε κρυφτεί!
Το βράδυ, στο μαξιλάρι μου του αρέσει να κοιμάται,
κοντά στο πρόσωπό μου…
και βάζει το χεράκι του επάνω στο λαιμό μου.
Μια μέρα του είχα θυμώσει,
γιατί αταξία είχε σκαρώσει.
Κι όταν τον φώναξα να του δώσω φιλάκι…
εκείνος μου έφερε ποντικάκι!
Νόμιζε έτσι, πως θα με καλοπιάσει
και πως τη σκανταλιά του είχα ξεχάσει.
Αυτό όμως που με κάνει να τον αγαπώ,
είναι το πιο γλυκό, ζεστό γουργουρητό!
Τα ματάκια του λαμπερά ~ όλο ζωή...
Το τρίχωμά του απαλό & μακρύ…
Που δε χορταίνω να χαϊδολογώ,
όμως πρόβλημα έχω μικρό...
Ψάχνω ένα όνομα για να του βρω,
δεν τα κατάφερα τόσο καιρό...
Δοκίμασα τόσα & το ’χω μαράζι,
βρείτε μου ένα να του ταιριάζει!
Γιατί δεν είναι πια κρυφό...
το χαδόγατό μου πολύ αγαπώ!


ΥΓ. Ο χαδόγατος, είναι το πρώτο μου παραμύθι~ιστορία.
Έχω κατοχυρώσει τα πνευματικά δικαιώματά του...
Επικοινωνία (6986198212, e-mail: woundedelf@hotmail.com)

Το αφιερώνω, με όλη μου την αγάπη...
Στο πλασματάκι που μου χάρισε την έμπνευση για
να το γράψω & εύχομαι να είναι καλά...!!!

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι...

Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια,
έναν συνοικισμό αυτόνομο...
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο!

Κι εσυ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβίθι
,
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε...
Φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθι,
γιατί χανόμαστε...

Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρές το
,
το ξεχασμένο μονοπάτι σου.
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές τo, ξαναπές το,
το τραγουδάκι σου!

Ξελεύθερώνω την ωραία πεταλούδα
,
από τη σφραγισμένη γυάλα της...
Να σου δανείσει τα φτερά της τα βελούδα,
και τα μεγάλα της.

Κι αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
,
αυτών που χάμω τα πετάξανε.
Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι...
αλλιώς τη βάψαμε!

Φτιάχνω απόψε με κουρέλια και σανίδια
,
έναν συνοικισμό αυτόνομο...
Μ'αυτούς που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο!

Κι αντί να ψάχνω το κουκί και το ρεβύθι
,
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε.
Φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθι...
γιατί χανόμαστε!

Μες το δικό μας παραμύθι ξαναβρές το
,
το ξεχασμένο μονοπάτι σου.
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές το, ξαναπές το,
το τραγουδάκι σου...

«Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι» ~ Διονύσης Τσακνής
http://www.youtube.com/watch?v=EdSWRPP8Ypw&feature=related

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Παραμύθι...







Είπα κι εγώ να γράψω παραμύθι,
η φαντασία μου με οδηγεί...
Όμως αντί για χαρτί & μολύβι,
τη μεταξένια παίρνω, του ονείρου κλωστή...
Αρχίζω να πλέκω, τους πόντους μετρώ...
και την ανέμη του μυαλού μου γυρνώ!